802.11ac is een standaard voor Wi-Fi draadloze netwerken die geavanceerder zijn dan de standaard 802.11n van de vorige generatie. Teruglopend op de weinig bekende oorspronkelijke versie van 802.11 die in 1997 werd gedefinieerd, vertegenwoordigt 802.11ac de vijfde generatie Wi-Fi-technologie. In vergelijking met 802.11n en zijn voorgangers biedt 802.11ac betere netwerkprestaties en mogelijkheden die worden geïmplementeerd door middel van meer geavanceerde hardware- en apparaatfirmware.
Geschiedenis van 802.11ac
De technische ontwikkeling van 802.11ac begon in 2011. Hoewel de standaard eind 2013 werd afgerond en op 7 januari 2014 formeel werd goedgekeurd, verschenen consumentenproducten op basis van eerdere conceptversies van de standaard eerder.
Technische specificaties van 802.11ac
Om concurrerend te zijn in de branche en om steeds meer algemene toepassingen te ondersteunen, zoals videostreaming waarvoor krachtige netwerken vereist zijn, is 802.11ac ontworpen om op dezelfde manier te presteren als Gigabit Ethernet. Inderdaad, 802.11ac biedt theoretische datasnelheden tot 1 Gbps. Dit gebeurt door een combinatie van draadloze signaalverbeteringsuitbreidingen, met name:
- kanalen met een grotere (wijdere) uitgestrektheid van signaalfrequenties, en
- een groter aantal MIMO-radio's en -antennes om meer gelijktijdige uitzendingen mogelijk te maken
802.11ac werkt in het 5 GHz-signaalbereik, in tegenstelling tot de meeste voorgaande generaties wifi die gebruik maakten van 2,4 GHz-kanalen. De ontwerpers van 802.11ac maakten deze keuze om twee redenen:
- om problemen van draadloze interferentie die gebruikelijk is bij 2,4 GHz te voorkomen, omdat zoveel andere soorten consumentengadgets deze zelfde frequenties gebruiken (vanwege regeringsbesluiten van de overheid)
- om bredere signaalkanalen te implementeren (zoals hierboven vermeld) dan de 2,4 GHz-ruimte comfortabel toelaat
Om achterwaartse compatibiliteit met oudere Wi-Fi-producten te behouden, bevatten 802.11ac draadloze netwerkrouters ook afzonderlijke 2,42-GHz-protocolondersteuning in 802.11n-stijl.
Een andere nieuwe functie van 802.11ac, genaamd beamforming, is ontworpen om de betrouwbaarheid van Wi-Fi-verbindingen in drukkere gebieden te vergroten. Beamforming-technologie maakt het mogelijk dat Wi-Fi-radio's hun signalen richten in de specifieke richting van ontvangende antennes in plaats van het signaal over 180 of 360 graden te verspreiden, zoals traditionele radio's doen.
Beamforming is een van een lijst met functies die worden aangeduid met de 802.11ac-standaard als optioneel, samen met dubbele brede signaalkanalen (160 MHz in plaats van 80 MHz) en verschillende andere, meer obscure items.
Problemen met 802.11ac
Sommige analisten en consumenten stonden sceptisch tegenover de voordelen die 802.11ac biedt. Veel consumenten hebben hun thuisnetwerken niet automatisch geüpgraded van 802.11g naar 802.11n, omdat de oudere standaard over het algemeen voldeed aan de basisbehoeften. Om te genieten van de prestatievoordelen en volledige functionaliteit 802.11ac, moeten apparaten aan beide uiteinden van de verbinding de nieuwe standaard ondersteunen. Terwijl 802.11ac-routers vrij snel op de markt kwamen, hebben 802.11ac-chips veel langer de tijd genomen om hun weg te vinden in bijvoorbeeld smartphones en laptops.
