Of je een op Debian gebaseerde Linux-distributie zoals Debian, Ubuntu, Mint of SolyDX gebruikt, of je gebruikt een op Red Hat gebaseerde Linux-distributie zoals Fedora of CentOS, zoals applicaties op je computer zijn geïnstalleerd.
De fysieke methode voor het installeren van de software kan verschillen. De grafische hulpmiddelen in Ubuntu zijn bijvoorbeeld het Software Center en Synaptic terwijl in Fedora YUM Extender is en openSUSE Yast gebruikt. Opdrachtregelprogramma's bevatten apt-get voor Ubuntu en Debian of yum voor Fedora en zypper voor openSUSE.
Het enige dat ze allemaal gemeen hebben, is het feit dat de applicaties zo zijn verpakt dat ze gemakkelijker te installeren zijn.
Debian-gebaseerde distributies maken gebruik van het .deb-pakketformaat, terwijl op Red Hat gebaseerde distributies gebruikmaken van rpm-pakketten. Er zijn veel andere verschillende pakkettypen beschikbaar, maar over het algemeen werken ze op een vergelijkbare manier.
Wat zijn repositories?
Een softwarerepository bevat softwarepakketten.
Wanneer u via het Software Center zoekt of een hulpmiddel zoals apt-get of yum gebruikt, wordt een lijst weergegeven met alle pakketten binnen de opslagplaatsen die voor uw systeem beschikbaar zijn.
Een softwarerepository kan zijn bestanden opslaan op één server of op veel verschillende servers die mirrors worden genoemd.
Hoe pakketten te installeren
De eenvoudigste manier om pakketten te vinden, is via de grafische hulpmiddelen die worden geleverd door de pakketbeheerder van uw distributie.
De grafische hulpmiddelen helpen u afhankelijkheidsproblemen op te lossen en te valideren dat de installatie correct heeft gewerkt.
Als u liever de opdrachtregel gebruikt of als u een headless-server gebruikt (dat wil zeggen dat er geen bureaubladomgeving / venstermanager is), kunt u de pakketbeheerders van de opdrachtregel gebruiken.
Het is natuurlijk mogelijk om individuele pakketten te installeren. Binnen Debian-gebaseerde distributies kunt u de dpkg-opdracht gebruiken om .deb-bestanden te installeren. Binnen op Red Hat gebaseerde distributies kunt u eenvoudig de opdracht rpm gebruiken.
Wat zit er in een pakket
Om de inhoud van een Debian-pakket te bekijken, kunt u het in archiefbeheer openen. De bestanden in een pakket zijn als volgt:
- Controle
- Gegevens
- Debian-binary
Het Debian-binaire bestand bevat het versienummer van het Debian-formaat en de inhoud is bijna altijd ingesteld op 2.0.
Het besturingsbestand is meestal een gecomprimeerd tar-bestand. De inhoud van het besturingsbestand definieert de belangrijkste kenmerken van het pakket als volgt:
- Verpakkingsnaam
- Versienummer
- architectuur
- Beheerder
- Geïnstalleerd-Size
- afhankelijkheden
- Sectie (d.w.z. afbeeldingen)
- Prioriteit
- Startpagina
- Omschrijving
Het gegevensbestand dat ook een gecomprimeerd tar-bestand is, biedt een mapstructuur voor het pakket. Alle bestanden in het gegevensbestand worden uitgebreid naar de relevante map in het Linux-systeem.
Hoe kunt u pakketten maken?
Om een pakket te maken, moet u iets hebben dat u in een verpakt formaat wilt leveren.
Een ontwikkelaar heeft mogelijk broncode gemaakt die onder Linux werkt, maar die momenteel niet is verpakt voor uw versie van Linux. In dit geval wilt u mogelijk een Debian-pakket of RPM-pakket maken.
Als alternatief bent u misschien de ontwikkelaar en wilt u pakketten maken voor uw eigen software. In eerste instantie moet u de code compileren en controleren of deze werkt, maar de volgende stap is het maken van het pakket.
Niet alle pakketten hebben een broncode nodig. U kunt bijvoorbeeld een pakket maken met achtergrondafbeeldingen van Schotland of een specifieke pictogrammenset.
Deze handleiding laat zien hoe u .deb- en .rpm-pakketten kunt maken.
