Muziek is iets om integer te benaderen, niet iets om aan en uit te zetten zoals kraanwater … "
Legendarische cellist Pablo CasalsIk begon cello te spelen toen ik 10 jaar oud was.
Ik heb talloze uren op een stoel gezeten om vingerturnen te doen. Ik offerde elke zomer op naar 'band camp'. Ik bracht elke zaterdag schlepping door naar New York City voor een extra dag les op Juilliard. Ik miste mijn senior prom om in een concert te spelen. Ik speelde solo, in kamerensembles en in orkesten in heel de VS, Europa en Azië. Ik speelde met ongelooflijke muzikanten - velen die nu wereldberoemde solisten zijn of leden van grote orkesten.
Maar op 26-jarige leeftijd liep ik weg van mijn muzikale carrière - zonder spijt. Hoewel ik niet langer cello speel, heb ik de lessen altijd bij me genomen - inclusief mijn huidige streven als mede-oprichter van BRIKA, een samengesteld winkelplatform voor opkomende ambachtslieden en ontwerpers.
Terugkijkend op die jaren kan ik zeggen dat, hoewel ik intens gepassioneerd was door spelen, ik altijd het gevoel had dat ik er niet echt bij hoorde. Ik verlangde altijd naar iets meer dan alleen muziek, en ik was iemand die altijd interdisciplinair was geweest in mijn aanpak (die sommigen misschien ongericht noemen!).
Uiteindelijk werd ik meer gedwongen door mijn ervaringen met het uitproberen van klassiek muziekbeheer en investeringsbankieren tussen mijn zomers tijdens de universiteit in - op dat moment realiseerde ik me dat misschien een leven dat alleen mijn cello speelde niet echt voor mij was.
Wat ik wel wist, was dat ik altijd een creatieve draad in me zou hebben, en dat ik een manier zou vinden om dat in enige hoedanigheid professioneel uit te oefenen.
Wat heeft muzikant me geleerd over het opstarten van een startup?
Kortom alles. Maar meer specifiek heeft het me deze drie cruciale lessen geleerd.
1. Discipline en focus
Hoe kom je in Carnegie Hall? Je kent het gezegde! Oefenen is de naam van het spel als je een muzikant bent. Er is absoluut talent bij betrokken, maar uren en uren steken in het verbeteren van je vaardigheden is echt de enige manier om te slagen. Malcolm Gladwell beweert in zijn bestsellerboek Outliers dat 10.000 uur het magische getal is. Ik heb zeker 10.000 uur geoefend. Misschien 10, 001.
Hetzelfde geldt echt voor het runnen van een bedrijf. Je kunt slim, getalenteerd, ambitieus zijn, zeker, maar vooral in de begindagen hangt veel van je succes af van het echt inzetten van al je tijd en energie in je bedrijf. Tijden kunnen zeer uitdagend zijn, met veranderende prioriteiten die je in meerdere richtingen trekken en je verplichten jezelf fysiek en emotioneel te pushen allemaal in de naam van het nastreven van je passie.
Ik geloof dat mijn drive en vastberadenheid om door te gaan en gefocust te blijven wanneer tijden moeilijke stengels krijgen van al die uren besteed aan het perfectioneren van kleine, kleine zwarte notities op een pagina.
2. De waarde van de voorbereiding
Toen ik 16 was, werd ik uitgenodigd om als solist bij een groot orkest te spelen. Ik herinner me dat ik me zorgen maakte over deze uitvoering, en dus heb ik nog meer uren geoefend voor dit concert dan ooit tevoren. Het resultaat? Het was mijn beste optreden ooit.
Of het nu gaat om een beleggerspitch, een belangrijke strategische partnerschapsbijeenkomst of een conferentiepanel, ik doe hetzelfde. Ik heb meer tijd gestoken in de voorbereiding. Ik denk door vragen die ik zou kunnen ontvangen of door problemen die ik tegen zou kunnen komen. Ik voel me, indien mogelijk, overmatig voorbereid. En ik ben van mening dat de tijd (uiteraard ook de kwaliteit) die wordt besteed aan voorbereiding, directe resultaten oplevert.
3. Vertrouw op anderen
Solo-uitvoeringen waren altijd een sensatie, maar mijn meest favoriete manier om te spelen was via kamerensembles - vooral in trio's of kwartetten. Bij ensemblespel draait het allemaal om vertrouwen op de instincten en emoties van je medeleden - of ze nu hard of zacht, snel of langzaam spelen, met emotie of plat. Je moet gewoon met de stroom meegaan en je dienovereenkomstig aanpassen.
Als startup-oprichter merk ik dat ik op een dag dingen doe waar ik 80% van weet en 20% waar ik geen idee van heb. Op andere dagen voelt het precies het tegenovergestelde. De enige manier waarop ik weet hoe ik moet overleven, is iemands oordeel vertrouwen en dan samen op reis gaan. Ik heb waanzinnig geluk een mede-oprichter, Kena, en een klein maar krachtig team te hebben, met wie ik dit kan doen!
Veel mensen vragen me: 'Dus je bent gewoon gestopt? Koude kalkoen? 'En dat deed ik. Voor mij kon ik niet alleen op mijn cello spelen omwille van het spelen. Het voelde me toen helemaal of niets. Maar vandaag pas ik al mijn passie en toewijding op BRIKA toe, op veel van dezelfde manieren (ontelbare uren, maniakale voorbereiding, diepe toewijding en mijn vertrouwen in anderen) dat ik deed toen ik opgroeide met het spelen van mijn cello.
Nu ik moeder ben van twee kleine kinderen, denk ik dat ik het langzaam weer naar buiten kan brengen om voor hen te spelen en hun de diepe waardering voor muziek te geven die ik nog steeds heb. Maar hoe dan ook, ik kan terugkijken en zeggen dat zoveel van wie ik ben en hoe ik dingen vandaag doe inherent verbonden zijn met mijn levenservaringen als muzikant gisteren.
