Als je vastzit in een baan die je haat, ben je (helaas) niet alleen. In feite is meer dan 80% van de Amerikanen ontevreden over hun baan.
Ik was ook ongelukkig in de zakelijke baan die ik direct na mijn studie aannam. Zoals zoveel mensen, zou ik meer aandacht en moeite steken in het vinden van de baan dan in het uitzoeken of het iets was dat ik eigenlijk wilde. Er is veel onderzoek en advies over hoe je het perfecte CV kunt schrijven en dat interview kunt krijgen. Maar als het gaat om uitzoeken wat je met je leven wilt doen, zijn de strategieën niet zo duidelijk.
Ik realiseerde me dat, hoewel ik kon voorspellen en pontificeren over een carrièrepad dat me misschien gelukkiger zou maken, ik het nooit zou weten totdat ik er helemaal van onder de indruk was. Ik had een idee dat ik misschien iets zou willen doen met betrekking tot ondernemerschap, maar ik wist niet precies wat dat betekende. Wilde ik deelnemen aan een startup? Begin mijn eigen? Proberen in risicokapitaal te komen? Doe mee of start een non-profit? Werken internationale ontwikkeling in het buitenland?
Wat nog belangrijker is, ik wist niet hoe ik het kon achterhalen zonder een enorme tijdsinvestering, zoals een nieuwe fulltime baan bij een nieuw bedrijf.
Maar toen had ik een ander idee. Ik besloot om deel te nemen aan een wedstrijd om Dave McClure te schaduwen, die het gaspedaal 500 Startups runt. Gekozen zijn als een van de zes finalisten gaf me de kick die ik nodig had om mijn baan op te zeggen, naar Silicon Valley te vliegen en te beginnen met wat ik een 'zelf-educatieprogramma' noem over iets dat ze je niet op school leren, maar is misschien wel het belangrijkste van alles: wat ik met mijn leven wilde doen.
In de komende maanden begon ik iedereen die ik kon bedenken te e-mailen naar wie ik geïnteresseerd was om te ontmoeten en van te leren. Tot mijn verbazing had ik een schokkend hoog responspercentage. Ik ontmoette de oprichters van Airbnb, Square, Kiip, Mint, Color en nog veel meer, en ook verschillende investeerders en professoren in de Bay Area. Ik vroeg hen naar hun carrièrepad, hoe ze waren gekomen waar ze nu waren en welke aanbevelingen ze hadden om mijn volgende stap te bepalen.
En ik stopte daar niet. Ik was ook vrijwilliger op grote conferenties, zoals DEMO en Founder Showcase, zodat ik meer mensen kon ontmoeten en de lezingen gratis kon bijwonen. Ik heb verschillende evenementen en lezingen in de regio bekeken en zelfs deelgenomen aan lessen in Stanford (de professoren waren zo vriendelijk om me te laten observeren). Tot slot, om een volledige holistische ervaring te krijgen, woonde ik in een coöperatie in Palo Alto en had ik een geweldige tijd om te leren over koken, coöperatief wonen en alternatieve levensstijlen.
Een van de belangrijkste gesprekken die ik had was John Krumboltz, een internationale carrière-expert die loopbaancoaching geeft aan Stanford. Hij bepleitte een idee dat bij me bleef: de verschillende loopbaanervaringen waarin ik geïnteresseerd was, testen op de meest laagdrempelige manier die ik kon voor elke optie. Ik was net geïntroduceerd in het ondernemersconcept van 'minimaal levensvatbaar product' - een interessante parallel, dacht ik - dus besloot ik dezelfde principes toe te passen om te beslissen wat ik daarna met mijn carrière zou gaan doen.
Ik begon met het 'prototyperen' van de verschillende werkervaringen die ik overwoog - mijn teen in elk ervan dompelen - zodat ik erachter kon komen wat ik het leukste vond. Opnieuw gebruikmakend van mijn favoriete tactiek van koude e-mail, reikte en beveiligde ik "schaduwervaringen" met bedrijven zoals Launchrock (een 500 Startups-bedrijf), Dojo, Oorzaken (gestart door Sean Parker), Kiva, de Stanford d.school en Ashoka (een non-profit die ondernemerschap ondersteunt). Ik heb 1-5 dagen bij elk bedrijf doorgebracht, niet alleen van hen leren, maar ook helpen waar ik maar kon. Bij Oorzaken hielp ik met het opstellen van succesrapporten voor klanten en nam ik deel aan strategievergaderingen en interviews met potentiële medewerkers. Bij Kiva liet de CEO Matt Flannery me de hele dag rond (de letterlijke definitie van een schaduw) volgen en 'een dag in het leven' ervaren, compleet met hem vergezellen tijdens zijn dagelijkse wandeling in het park om zijn hoofd leeg te maken.
Wat heb ik hier allemaal van geleerd? Ik besefte dat ik zo snel mogelijk mijn eigen bedrijf wilde voortzetten. In een van de lessen waar ik op Stanford zat, vroeg de professor de studenten hoe ze wilden dat de wereld anders zou zijn als ze stierven. Ik wist toen dat ik niet alleen gepassioneerd wilde zijn over wat ik deed - ik wilde ook dat anderen dat waren. Ik wilde dat mijn bedrijf iets deed dat andere mensen hielp carrière-activiteiten te vinden en na te streven waar ze gepassioneerd over waren.
Sindsdien werd ik aangenomen in een incubator genaamd Startup Chile en een academisch programma genaamd Singularity University (gestart door de oprichters van Google en gevestigd bij NASA), die me sindsdien hebben geholpen om aan dat doel te werken.
Maar terugkijkend, ben ik zo blij dat ik de tijd heb genomen om een prototype te maken van mijn verschillende loopbaanopties - en ben dankbaar voor het feit dat het bijna gratis was om dit te doen (veel goedkoper dan bijvoorbeeld een MBA, waarvan veel mensen zeggen dat ze het nemen om erachter te komen wat ze met hun leven moeten doen). Ik heb in die paar maanden meer geleerd dan in jaren.
En of u al dan niet een paar maanden vrij kunt nemen van uw werk - zo kunt u ook leren. Als je niet helemaal zeker bent van je carrièrepad, kies dan een paar dingen waarvan je denkt dat je ze liever doet en maak er vervolgens een prototype van door zelf ervaringen op te zetten waar je je verschillende opties kunt uitproberen. Zoek bedrijven waarvoor je wilt werken en personen wiens carrièrepaden je bewondert, en neem contact met hen op om te zien of je een middag, een dag of een week met hen kunt schaduwen. Probeer informatieve interviews, vrijwilligerswerk, zelfs stages en meer. En wees niet verbaasd als ze ja zeggen, of zelfs als veel van deze ervaringen tot vacatures leiden - zonder dat je er zelfs om vraagt.
Een ding dat me echt verbaasde tijdens mijn ervaring was hoe gemakkelijk benaderbaar, open en behulpzaam de meeste mensen zijn. Koud e-mailen is volkomen normaal geworden, net als het zeggen: "Ik zag je op Twitter en dacht dat je interessant leek, dus ik wilde contact opnemen." Dit is de eerste keer in de geschiedenis dat de loopbaaninteresses en hobby's van mensen online worden vermeld en gemakkelijk kunnen worden doorzocht - en het is een geweldige kans om uw eigen netwerk te maken, meer dan alleen de mensen die u persoonlijk ontmoet.
Neem het van mij aan: als u probeert te beslissen over uw volgende stap, is dit een kans waar u van kunt (en zou moeten) profiteren.
