Als je achter de schermen video's van animators hebt gezien of er ooit met hebt gesproken over animatiekansen, dan ben je de termen ones, twos en threes tegengekomen. Maar wat betekent dat?
Zoals we zeker weten, is animatie het samenbinden van stilstaande tekeningen, poppen, computergegenereerde afbeeldingen of een willekeurig aantal stijlen om de illusie van beweging te creëren. Daarbij kijken we naar elke seconde van animatie als frames per seconde in plaats van als de hele seconde zelf, zoals je zou doen als je live actie zou filmen. Dat is waar deze, twee en drie binnenkomen.
Eén, tweeën en drieën
Degenen, twee en drie verwijzen naar hoe lang een enkele afbeelding voor de camera geldt in relatie tot frames per seconde. Dit betekent dat elk frame anders is, dus met 24 frames per seconde heb je 24 individuele en unieke tekeningen met die seconde.
Tweeën betekent dat iets voor twee frames geldt, in plaats van één. Dus als we één seconde zouden animeren met 24 frames per seconde op twee, betekent dit dat elk ander frame anders zal zijn. Dus we hebben in totaal 12 afzonderlijke tekeningen binnen die seconde.
Drieën betekent dat we één tekening in de rij hebben voor 3 frames op een rij. Dus als we een tweede van de animatie met 24 frames per seconde op drie zetten, betekent dit dat we 8 afzonderlijke tekeningen zouden hebben, allemaal voor 3 frames per keer.
Four, Fives en Sixes
Je kunt zo hoog gaan als je wilt, je zou kunnen werken in vieren, vijf of zelfs zessen als je wilt. Het enige dat u moet onthouden, is dat hoe meer een afbeelding op een rij wordt gehouden voordat u naar een andere afbeelding gaat, hoe schokkeriger de animatie eruit zal zien. Naar mijn mening begint alles boven de 4e een beetje choppier en minder glad te lijken. Daar is niets mis mee, in feite heeft Bill Plympton een zeer goede carrière gemaakt voor zichzelf, waarbij losse frames langer behouden blijven. Het komt gewoon neer op smaak.
Nu, waar je het meeste uit dit idee haalt om stilstaande beelden voor langere tijd vast te houden, komt wanneer je ze gaat vermengen. Plympton werkt met een vrij constant tempo, maar dingen veranderen helpt zowel met de door u gewenste beweging als bespaart u tijd.
Als we bijvoorbeeld een werper breed weergeven om een bal te gooien, kunnen we de werper, tweeën en drieën gebruiken om de snelheidsverandering te helpen accentueren. We kunnen ervoor zorgen dat hij zijn opwinding voorbereidt wanneer ze knikken en met hun hoofd naar de vanger in drieën schudden, bijvoorbeeld, hij is hier in rust en beweegt niet zo veel.
Wanneer hij zijn opwinding begint, kunnen we overschakelen naar twee. Dus als hij zijn been omhoog brengt en klaar is om te gooien, kunnen we deze frames in tweeën hebben. Dus elke afzonderlijke tekening blijft op het scherm voor twee frames achter elkaar. Wanneer hij de bal uiteindelijk gaat gooien, kunnen we naar die van degene schakelen om te benadrukken dat deze beweging het snelste deel van de actie is, dus elk frame is anders dan de vorige.
Hoe het veranderen van het aantal frames leidt tot illusie van realistische bewegingen
Het mixen en veranderen van het aantal frames waar iets voor zorgt, is een geweldige manier om de illusie van een realistische of zelfs gestileerde beweging te creëren. Snellere dingen bewegen sneller (duh), zodat we elk frame anders kunnen laten zien dat er meer verandering is in de positie van welk object dan ook dat we in beweging brengen. Hoe langzamer iets gaat, des te meer we drie of vier kunnen gebruiken om te laten zien dat het tussen elk frame veel minder beweegt.
Als we de framelijst zouden typen van iets dat een honkbal als eerste in drieën gooit, dan tweeën, dan kan het er ongeveer zo uitzien:
Figuur 1, tekening 1, tekening 1, tekening 2, tekening 2, tekening 2, tekening 3, tekening 3, tekening 4, tekening 4, tekening 5, tekening 6, tekening 7, tekening 8, tekening 9, etc.
Het helpt me om te denken aan de enen, tweeën en drieën die lijken op hoe je zou denken van een storyboard. Voor elke seconde animatie met 24 frames per seconde moet je 24 blokken invullen. Degenen, tweeën en drieën bepalen alleen hoe vaak je een afbeelding kunt kopiëren en plakken in de 24 blokken die je probeert te vullen.
Ze helpen ook als je niet veel wilt tekenen zoals ik en je meer seconden animatie kunt doen voor minder werk.
