Toen mijn man, Tim, bijna twee jaar geleden ontslag nam om zijn eigen spel te ontwikkelen, wist ik dat er uitdagingen zouden zijn. Hij financierde de ontwikkeling bijvoorbeeld volledig met zijn eigen spaargeld, zonder enige vorm van terugkeer - en ik werd de enige kostwinner in een stad die beroemd was om zijn onbetaalbaarheid. Om geld te besparen, besloot hij te werken vanuit ons kleine appartement met één slaapkamer, waar zijn bureau en onze woonkamer dezelfde ruimte delen.
Ik verwachtte zeker stress over geld, lange uren en onzekerheid, maar ik keek uit naar de voordelen en flexibiliteit van iemand die overdag thuis was. Maar in werkelijkheid? Hij was thuis aan het werk en veroorzaakte veel van de stress die we dat eerste jaar hadden.
Ik werk in een kantoor en houd vrij regelmatig uren; terwijl ik soms laat blijf, probeer ik niet te werken nadat ik thuis ben. Tim was vroeger ook zo. Toen hij in loondienst werkte in een game-designstudio, waren avonden en weekenden tijd voor vrienden, ontspanning en externe interesses. Toen hij voor zichzelf begon te werken, veranderde dat allemaal. Werk was nu thuis en thuis was werk. Om nog maar te zwijgen: het delen van onze kleine ruimte werd een stuk ingewikkelder.
In de loop van de tijd is het ons beter gelukt, maar terugkijkend zijn hier drie dingen die ik heb geleerd die ons hebben geholpen bij de overgang naar de overgang.
1. Spreek een stoptijd af
Als ik aan het einde van de dag thuiskom, is het werk voorbij. Ik ben klaar om over mijn dag te praten, tijd door te brengen aan persoonlijke projecten of een film te kijken. Maar wanneer uw huis uw werkruimte is (of die van uw echtgenoot), wordt deze kloof veel moeilijker waar te nemen.
In het begin kwam ik thuis en begon ik meteen te chatten - ik was zoals gewoonlijk klaar om over de details van de dag te praten en ik zou gewond raken als hij dat niet was. Ik had aangenomen dat zijn dag eindigde toen ik thuiskwam, terwijl dit in feite vaak niet het geval was. Om aan het probleem toe te voegen, werkt Tim achter een computer, en het was moeilijk te zeggen wanneer hij klaar was voor de dag of gewoon een pauze tussen taken in nam.
Uiteindelijk hebben we afgesproken dat Tim zijn dag onofficieel rond 19.00 uur zou beëindigen. Op deze manier hoef ik niet herhaaldelijk in te checken wanneer en of hij klaar is en heeft hij een extern opgelegde deadline die echt helpt bij de productiviteit. We houden ons niet altijd strikt aan de deadline, maar als we de stilstandtijd goed begrijpen, kunnen we onze verwachtingen beter beheersen.
2. Respecteer de ruimte
De meeste mensen die ik ken, wonen niet in appartementen die groot genoeg zijn om speciale kantoorruimte te huisvesten, en zelfs de opstelling van de meest succesvolle zelfstandigen houdt vaak in dat ze aan de keukentafel of vanuit bed werken.
Dit is al moeilijk genoeg als je alleen woont. Maar wanneer u met iemand anders samenwoont, worden muziekkeuzes, netheid in de werkruimte en andere elementen van het zakelijke leven die normaal gesproken niet overgaan naar huis, allemaal onderdeel van uw gedeelde dagelijkse praktijk.
Zoals we hebben geleerd, moeten beide mensen, om dit te laten werken, respecteren dat de ruimte twee functies tegelijk dient. En dat is waar flexibiliteit, begrip en creatieve oplossingen binnenkomen. Tijdens de dag dat ik buiten ben, kan Tim bijvoorbeeld luisteren naar de muziek die hij kiest. Als ik thuiskom, vraag ik hem vaak om een koptelefoon te dragen omdat ik liever stil ben. Dit heeft voor ons beiden het verschil gemaakt om uit de ruimte te halen wat we nodig hebben.
3. Neem het niet persoonlijk op
Wanneer een persoon vanuit huis werkt, is het vrijwel gegarandeerd dat hij of zij soms wordt afgeleid, in beslag wordt genomen en anders niet volledig aanwezig is. Om dezelfde redenen is het soms moeilijk om thuis de werkgrenzen te respecteren op dezelfde manier als op kantoor.
Dit is het eenvoudigste advies, maar het is vaak het moeilijkst om te volgen: neem elkaars gedrag niet te persoonlijk, vooral als het gebeurt tijdens de afgesproken werktijden. Als ik met Tim praat terwijl hij nog steeds aan het werk is en mezelf gefrustreerd voel als ik niet zijn volledige aandacht heb, probeer ik het op dezelfde manier te denken als wanneer ik een collega benaderde die met iets anders bezig was. Hij of zij zou zoiets kunnen zeggen als: "dit is geen goed moment om te praten, kan het wachten tot ik klaar ben?" - en ik zou het volkomen begrijpen. Als ik aan Tim kan denken als een collega die vanuit mijn woonkamer werkt, en als hij kan pauzeren en uitleggen dat hij nog steeds werkt, voorkomen we pijn en ergernis.
Het maakt niet uit hoeveel vierkante voet u hebt, er zullen altijd uitdagingen zijn waarbij een persoon vanuit huis werkt en er wordt constant onderhandeld over of en wanneer u op persoonlijk of professioneel gebied actief bent. Maar het uitspreken, flexibel zijn met elkaars voorkeuren en het respecteren van werkstijlen heeft ons allemaal geholpen om een uitdagende situatie beheersbaar te maken.
