Woensdagavond laat ben ik in bed gekropen. Zoals ik vaak doe voordat ik het een nacht noemde, bladerde ik door mijn Instagram-feed. Wat meestal een streamingcollage is van vintage getinte latte-kunst en superverzadigde landschappen, was bijna volledig overwonnen met foto's en bijschriften die de overleden Steve Jobs respecteerden.
"Bedankt, Steve."
"RUST IN VREDE"
"Ik zal je missen."
Het was niet de prevalentie van deze oprechte fototributen die opmerkelijk was - Jobs was een iconische figuur die vele levens heeft beïnvloed. Wat me opviel was dat bijna elke foto van een Apple-product of -logo was - niet Jobs zelf.
De alomtegenwoordigheid van het Apple-logo was niet beperkt tot Instagram. Woensdagmiddag was mijn Twitter-stream bezaaid met Unicode-codepunt U + F8FF (·) (code voor het Apple-logo). Het leek erop dat iedereen, van Dane Cook tot Gizmodo tot Target Jobs 'geheugen eerde, sommigen zonder enige woorden.
Zo vaak zijn onze symbolen van een geleefd menselijk leven headshots - portretten die de overledenen in gezondere, gelukkiger, levendiger tijden afbeelden. We vieren hun menselijkheid en lezen over hun prestaties in kleine lettertjes. Hun impact op anderen wordt weergegeven door hun fysieke identiteit.
Maar Jobs is anders. Niet lang nadat het nieuws over zijn overlijden openbaar werd gemaakt, begonnen Apple-fans en gebruikers overal het Apple-logo te gebruiken als een eenvoudig gedenkteken voor de man die het allemaal mogelijk maakte. In de uren en dagen na de dood van Steve werd het eenzame logo een doordringende internetmeme.
Het is niet alleen Jobs 'persoonlijke associatie met het merk dat uniek is, maar ook de culturele betekenis van het merk. Ondanks hun enorme marketingkracht, kan ik me niet voorstellen dat logo's voor Coca-Cola, McDonald's of GE worden gebruikt om de levensbijdragen van een persoon te herdenken.
Sommigen zouden kunnen zeggen dat het slecht reflecteert op onze cultuur dat we op deze manier het geheugen van een man eren. Ik kan de speling van de traditionalisten al horen, die de samenleving tuchtigen vanwege haar obsessie met materiële goederen en verliefdheid op consumentenelektronica. Hoe zullen jullie het leven van een man terugbrengen tot een bedrijfssymbool, zullen ze zeggen.
Dus het is misschien niet verwonderlijk dat de man achter de revolutie zijn identiteit onlosmakelijk met het merk zelf zou moeten vinden, zijn leven universeel herdacht door zijn eenvoudige logo. Jarenlang was Jobs de man die het podium opkwam en onze dromen waarmaakte. Hij belichaamde vooruitgang, verbetering en de constante drang van de mensheid om van deze wereld een meer verbonden, dwingende plek te maken. Voor zo'n man zal één hap nooit genoeg zijn.
Een symbool stelt ons in staat om een scala aan emoties en respect te beschrijven tot ver buiten de grenzen van een overlijdensadvertentie van 140 tekens. Op die manier presenteert het overlijden van Steve Jobs een nieuw paradigma voor identiteit, één dat naadloos aansluit op sociale technologie en moderne communicatie.
Wanneer we het Apple-logo delen, kunnen we Jobs 'geheugen niet eren door het bedrijf met zijn handelsmerk te verheerlijken, maar door hulde te brengen aan de betekenis die het logo voor ons allemaal heeft. Terwijl ik me een van de grote denkers, leiders en dromers van onze tijd herinner, ben ik geïnspireerd door de hoop en het optimisme dat Jobs in onze cultuur heeft gebracht. Meer dan alleen een gloeiend embleem op mijn laptop, vertegenwoordigt het Apple-logo mijn hoop voor de toekomst en de man die het binnen handbereik heeft gebracht.
Bedankt, Steve.
