Toen ik drie jaar oud was, kreeg ik de diagnose ALL (acute lymfatische leukemie). De kansen waren tegen mij, en als gevolg van mijn diagnose moesten mijn ouders hun leven in Egypte verlaten om naar de VS te emigreren en mijn herstel te verzekeren.
Ik ging door jaren van chemotherapie en bestraling en moest op mijn 13e verjaardag een hersenoperatie ondergaan. De obstakels die ik als kind tegenkwam, waren niet alleen medisch, maar ook fysiek, cultureel, sociaal en mentaal.
Op jonge leeftijd ontwikkelde ik een mantra van 'barrières doorbreken' (wat niet toevallig de naam is van een fondsenwervende campagne die ik onlangs heb uitgevoerd) en weinig wist ik dat die barrières de basis zouden vormen voor hoe ik door mijn carrière navigeerde.
Als ik terugkijk op mijn levensreis tot nu toe - en het is zeker nog lang niet voorbij - kan ik veel kleine overwinningen toeschrijven aan de consequente toepassing van drie lessen die me als kind werden bijgebracht.
Je moet geduld hebben
Als een jong immigrantenkind dat opgroeit in Long Island en wordt behandeld, kon ik niet verbergen dat ik anders was.
Ik gebruikte sport als een manier om contact te maken met mijn leeftijdgenoten, maar het werd al snel duidelijk dat hoewel ik in staat was om te spelen, vanwege de bijwerkingen van mijn behandeling, ik niet de snelheid of het uithoudingsvermogen had als sommige van de andere kinderen.
Dus als kind moest ik op de meest pijnlijke manier leren dat je niet altijd de resultaten krijgt die je wilt wanneer je ze wilt. Je zult teleurgesteld zijn, je zult van koers moeten veranderen en je tijdlijn moeten aanpassen.
Als volwassene leidde geduld me zelfs onder de moeilijkste omstandigheden. Ik ben zonder diploma afgestudeerd aan de universiteit (in het hart van de financiële crisis). Geduld leerde me om me te concentreren op kleine overwinningen en vanaf daar op te bouwen.
In plaats van me te concentreren op het vinden van mijn "droombaan", lag mijn focus op het plaatsen van een positie die me dichter zou brengen bij waar ik naartoe wilde. Ik heb drie jaar doorgebracht - wat gemakkelijk als een eeuwigheid kon hebben gevoeld - kleine stappen gezet om mezelf te positioneren voor mijn ideale carrière - inclusief een analytische rol op een handelsbureau bij een investeringsbank, waardoor ik een stap dichter bij het werken in de verkoop kwam vandaag.
Je moet perspectief hebben om gegrond te blijven
Gezien de omstandigheden van mijn jeugd moest ik snel opgroeien en mijn kaarten accepteren als ze werden gedeeld. Mijn ouders hadden hun handen vol met kritische beslissingen over mijn gezondheid en ons levensonderhoud als gezin in een nieuw land.
Als gevolg daarvan was ik niet volledig beschermd tegen veel van de realiteiten waarmee ze geconfronteerd werden. Als mijn ouders me bijvoorbeeld van school zouden laten ophalen, wist ik dat dat een goede reden had.
Ik heb al vroeg geleerd dat offers soms nodig zijn om te bereiken wat je echt wilt. Voordat ik mijn huidige functie in de financiële wereld kreeg, werkte ik bij een CPA-bedrijf terwijl ik tegelijkertijd mijn MBA nastreefde. Ik volgde vijf lessen tegelijk en jongleerde 70 uur per week op kantoor.
Ik moest regelmatig vrienden redden en slaagde er zelden in een volledige nachtrust te hebben. Ik was volledig gericht op het positioneren van mezelf op het moment dat een bank zou overgaan; een moment dat een belangrijke stap in mijn carrière betekende en op weg was naar de juiste baan die "bij mij past".
Je moet weten wat succes voor jou betekent
Een bepalend moment in mijn leven was toen ik na mijn hersenoperatie een positieve prognose kreeg. Na 10 jaar vechten tegen bijwerkingen en tegenslagen, was ik vrij om opnieuw te beginnen; kanker was officieel in het verleden.
Ik werd steeds opnieuw geprobeerd in mijn jeugd, maar ik was vastbesloten om altijd succesvol te zijn in wat ik wilde doen. Dat gezegd hebbende, mijn visie op succes als kind was concreter; om een goede baan te hebben en financieel veilig genoeg te zijn.
Als volwassene koos ik voor een geheel nieuwe benadering als het ging om het definiëren van succes en het begrijpen van wat het voor mij betekent. Ik heb geleerd dat het geen eindspel is, het is een reis waarvan ik verwacht dat die een leven lang meegaat.
Om verder te gaan op de weg naar 'succes', moet je je comfortzone verlaten, risico's nemen en je voorbereiden op tegenslagen waarvoor je weer terug moet gaan en het opnieuw moet proberen.
Als ik op deze manier terugkijk op mijn leven, is het duidelijk dat de tegenslagen die ik als kind tegenkwam me zeker niet definieerden, maar eerder daagden me uit om een sterker, meer gedreven individu te zijn.
Soms heb je het gevoel dat de kansen tegen je zijn, maar je moet erkennen dat barrières bedoeld zijn om te worden weggenomen. Het kanaliseren van deze mentaliteit zal een comeback vergemakkelijken die groter is dan elke tegenslag - en het zal een stap verder zijn op weg naar succes.
