Er zijn veel verschillende bijvoeglijke naamwoorden die ik zou gebruiken om mezelf te beschrijven, maar beslissend is er niet een. Het is vreemd - normaal gesproken ben ik een vanzelfsprekend persoon om dingen voor elkaar te krijgen. Ik heb graag een aanvalsplan en ga dan in beweging. Maar als het gaat om het nemen van een werkelijke beslissing (of het nu groot of klein is), ben ik vaak verlamd.
Waarom? Welnu, omdat ik de overweldigende behoefte voel om al mijn opties te evalueren voordat ik verder ga - en ik bedoel al mijn opties.
Toen mijn man en ik bijvoorbeeld op jacht gingen naar ons eerste huis, hebben we meer dan 100 huizen bezocht (en ja, ik heb onze makelaar hartelijk bedankt voor haar geduld). Ik heb er genoeg gevonden die ik leuk vond, maar ik had nog steeds een probleem met een verplichting. Wat als er daar een was met een iets grotere tuin of een betere gootsteen of een ruimere badkamer?
Eindelijk, mijn man - die het begrijpelijk zat was om door huis na huis te moeten walsen - vertelde me: “Kat, je zult nooit elk huis kunnen zien dat beschikbaar is. We moeten er dus gewoon een kiezen die we leuk vinden en er het beste van maken. ”
Hij had gelijk. En, zoals blijkt, vallen we in twee zeer verschillende en verschillende categorieën als het gaat om het nemen van beslissingen: hij is een bevrediger en ik ben een maximizer.
Bevrediger versus maximizers
Maak je geen zorgen, ik had ook geen idee wat die termen aanvankelijk betekenden. Simpel gezegd, een bevrediger (ja, dat is een echt woord) is iemand die zich op zijn gemak voelt met een beslissing zodra aan zijn of haar criteria is voldaan. Zodra ze iets vinden dat al hun dozen aanvinkt - of het nu een baan, huis, auto of wat dan ook is - nemen ze de sprong. "Dat betekent niet dat ze genoegen nemen met middelmatigheid, " zegt auteur Gretchen Rubin in een blogpost, "hun criteria kunnen erg hoog zijn."
Hoe zit het met maximizers zoals ik? Nou, we zijn meer gericht op het nemen van de optimale beslissing. We willen elk alternatief dat er is evalueren, zodat we er zeker van kunnen zijn dat we de best mogelijke keuze hebben gemaakt.
De gevolgen
Toen ik eenmaal wist dat er een echte term was voor de manier waarop ik beslissingen benaderde, realiseerde ik me hoe doordringend deze mentaliteit is in mijn carrière en mijn leven. Ja, het kruipt absoluut in elke keuze die ik maak.
Toen ik mijn persoonlijke website opnieuw ontwierp, duurde het een eeuwigheid - omdat ik verschillende dingen bleef proberen met de kleur en de lay-out. Wanneer ik mijn LinkedIn-foto verander, doorloop ik in wezen elke foto die ik sinds mijn 15e heb genomen en die mijn gezicht duidelijk laat zien. Toen ik me kleedde voor sollicitatiegesprekken, paste ik bijna elk item in mijn kast aan. En als ik een potentiële klant wat schrijfvoorbeelden moet sturen, begin ik opnieuw met het doornemen van bijna alles wat ik ooit heb geschreven om het beste werk te vinden om te verzenden.
Vooruit gaan
Ik wil niet zeggen dat er inherent iets mis is met deze aanpak. Ik vind het tenslotte niet erg om zo diep om beslissingen te geven die je bereid bent om tijd, moeite en energie te steken om de zaken goed te krijgen.
Ik realiseer me echter ook dat niet elke keuze zo'n hoge mate van overweging vereist. En door obsessief bezig te zijn met elk beschikbaar pad en elke optie, verspil ik eigenlijk alleen tijd aan iets dat uiteindelijk toch niets uitmaakt.
In zijn boek, The Paradox of Choice: Why More Is Less , beweert Barry Schwartz dat hoewel maximizers meestal succesvoller zijn, het bevredigers zijn die vaak het gelukkigst zijn. Dus, in de toekomst, ga ik mijn best doen om een gelukkig medium te bereiken tussen maximizer en een bevrediger zijn.
Voordat ik in mijn oude gewoonten val om elke beschikbare optie te verkennen, ga ik eerst de ernst van de beslissing overwegen. Is dit iets dat zo'n enorme inzet en grondig onderzoek rechtvaardigt? Of is dit een van die voorbeelden wanneer het vinden van iets dat voldoet aan mijn basisbehoeften meer dan voldoende is?
Hopelijk helpt die extra stap me om elke beslissing te vermijden alsof ik weer op huizenjacht ben.
Ben je een maximizer of een bevrediger? Welke wil je zijn? Tweet me en laat het me weten!
