Sinds 1946 biedt het Fulbright-programma mogelijkheden voor internationale studenten, onderzoekers en professoren om tijd in de VS door te brengen en vice versa. Het is een uitwisseling van mensen, kennis en vaardigheden die culturen overbrugt en begrip over de hele wereld vergroot.
Als uitvoerend directeur van de Thai Fulbright Foundation (de Thailand-US Educational Foundation, of TUSEF genoemd), speelt Porntip Kanjananiyot een integraal onderdeel in dat proces en helpt Thaise en Amerikaanse Fulbright-begunstigden de werkplek te navigeren in een cultuur die enorm anders is dan die van hen.
Onlangs had ik het geluk om een interview met Kanjananiyot te krijgen. Als je ooit op een nieuwe plek hebt gewerkt, of er zelfs maar over hebt nagedacht, lees dan verder voor haar advies over overleven in een nieuwe cultuur, uit je comfortzone komen en trouw blijven aan je wortels.
Veel van uw werk richt zich op het overbruggen van culturen tussen naties. Welk advies zou je geven aan iemand die op zoek is naar een carrière in een heel andere cultuur dan haar eigen?
In de wereld van vandaag zijn culturen een mengeling van alles, overal. Dus de eerste stap is te weten wie je bent en wat je eigen wortels zijn - je eigen unieke identiteit. Als je eenmaal die kennis en dit inzicht hebt, kun je andere culturen beter respecteren en waarderen.
Het is ook belangrijk om echt over sterke luister- en observatievaardigheden te beschikken, waardoor je gemakkelijker een nieuwe cultuur kunt leren kennen.
Zijn er uitdagingen die specifiek zijn voor vrouwen in een intercultureel carrièrepad?
Over het algemeen moeten vrouwen mogelijk harder werken om erkenning te krijgen; we zijn vaak stereotiep als te gevoelig en besluiteloos. Dat gezegd hebbende, heb ik in veel gevallen ontdekt dat een vrouw zijn een voordeel is. Het was voor mij gemakkelijker om vertrouwen te winnen bij onze begunstigden - ze lijken prettiger te praten en overleg te plegen met een 'zuster' dan met een 'broer'. Maar in het algemeen is het natuurlijk geen voorwaarde voor succes of falen om een vrouw te zijn - uw succes hangt af van uw leiderschapskwaliteiten en persoonlijkheid.
In je lezingen praat je vaak over het uit de sabai-box stappen (je comfortzone). Waarom is dit zo belangrijk bij het werken in een andere cultuur?
We voelen ons allemaal ongemakkelijk als we voor het eerst iets anders of ongewoons moeten doen, maar het is belangrijk om de moed te hebben om naar buiten te treden en meer van de wereld te zien, en die mogelijkheden hebben om te leren en persoonlijke en professionele groei.
Het draait allemaal om genieten van nieuwe dingen, verschillen met flexibiliteit absorberen en intercultureel begrip bereiken. Als we onszelf opsluiten in onze Sabai-doos, missen we die externe kansen - en natuurlijk heel veel plezier!
Hoe heb je in je carrière assertief en sterk kunnen blijven terwijl je die vriendelijke en aangename glimlach hebt behouden die van vitaal belang is in de Thaise cultuur?
Ik denk eigenlijk niet dat ze op gespannen voet staan. Assertief en sterk zijn betekent niet noodzakelijkerwijs agressief - we kunnen onze standpunten en redeneringen delen in een discussie. Hoewel we uiteindelijk misschien niet altijd alles krijgen wat we willen, is het punt om te luisteren en elkaar te helpen de klus te klaren. We moeten flexibel zijn en ons aanpassen.
Op Amerikaanse werkplekken zijn we vaak uitgesproken en kunnen we brutaal lijken in vergelijking met de zachte manier van Thailand. Hoe kan een medewerker haar stem laten horen terwijl ze confrontaties vermijdt?
Dit hangt sterk af van de cultuur van individuele organisaties en nog meer van het leiderschap van de organisatie. In sommige Thaise omgevingen kan het een uitdaging zijn voor jongere werknemers om ideeën zo vrij te uiten als ze willen. Ze moeten zichzelf misschien dwingen om sneller te denken en te praten terwijl ze op een beleefde maar toch assertieve manier hun stem laten horen.
Waar werken u en het TUSEF-team nu aan?
We hebben onlangs een tv-programma gemaakt (zie een clip hier), dat was de allereerste poging om een cultuur van lezen te promoten bij de Thaise bevolking, vooral bij studenten. Om studenten te betrekken, moeten we ervoor zorgen dat activiteiten zowel educatief als onderhoudend zijn. Een typisch seminar zal niet werken, dus we dachten dat we de ervaring van ons Fulbright-bestuur, begunstigden, alumni en vrienden zouden gebruiken en ze zouden combineren in een talkshow. Het doel was om jonge mensen te leren lezen, wat ze uit hun favoriete boeken konden halen en welke soorten het meest inspirerend konden zijn.
Als je terug in de tijd zou kunnen reizen, welke lessen zou je je jongere zelf over de werkende wereld vertellen? Wat zijn de grootste lessen die je hebt geleerd?
Ik zou tegen mezelf zeggen niet bang te zijn om iets nieuws te proberen, om de wijde wereld te zien.
De grootste les die ik heb geleerd, is dat het leven niet is wat je ervan verwacht. Geniet van de wendingen, omdat elke stap je de ervaring geeft om steviger vooruit te gaan.
